GİDERİM BEN YOL SIRA-YUNUS EMRE ŞİİRLERİ

 GİDERİM BEN YOL SIRA UZANMIŞ BİR AĞAÇ, yunus emre şiirleri


GİDERİM BEN YOL SIRA UZANMIŞ BİR AĞAÇ, yunus emre şiirleri

GİDERİM BEN YOL SIRA UZANMIŞ BİR AĞAÇ, yunus emre şiirleri

GİDERİM BEN YOL SIRA UZANMIŞ BİR AĞAÇ, yunus emre şiirleri

GİDERİM BEN YOL SIRA UZANMIŞ BİR AĞAÇ, yunus emre şiirleri

GİDERİM BEN YOL SIRA UZANMIŞ BİR AĞAÇ, yunus emre şiirleri

GİDERİM BEN YOL SIRA UZANMIŞ BİR AĞAÇ, yunus emre şiirleri

AĞAÇ 


Giderim ben yol sıra yavlak uzanmış bir ağaç

Böyle lâtif böyle şirîn gönlüm aydur bir kaç sır aç


Böyl'uzamak ne manadır çünkü bu dünya fanidir 

Bu fuzulluk nişânıdır gel beri miskinliğe geç 


Böyle lâtif beziniben böyle şirîn düzünüben 

Gönül Hakk’a uzanuban dilek nedir neye muhtâç 


Ağaç karır devrân döner kuş budağa bir kez konar

Dahi sana kuş konmamış ne güvercin ne hod turaç 


Bir gün sana zevâl ere yüce kaddin ine yere

Budakların oda gire kaynaya kazan kıza saç 


Er sırrıdır sırrın senin er yeridir yerin senin 

Ne yerdedir yerin senin sana sorarım ey ağaç 


Yunus Emre sen bir nice eksikliğin yüz bin onca 

Kur'ağaca yol sorunca teferrüclen yoluna geç



 

Yorum Gönder

0 Yorumlar